«Μεγάλη περηφάνια ο ΝΟ Χανίων για μένα»

Ο Αντώνης Τσουρουνάκης είναι ένας άνθρωπος που έχει γράψει τη δική του ιστορία στον Ναυτικό Ομιλο Χανίων.

Με μεγάλη προσφορά στο τμήμα τεχνικής κολύμβησης, όσο και γενικά στην ελληνική τεχνική κολύμβηση. Αλλωστε οι μεγάλες του διακρίσεις σε διεθνές επίπεδο δηλώνουν του λόγου το αληθές.

Ο Τσουρουνάκης έχει ζήσει πολύ μεγάλες εμπειρίες ως αθλητής, όμως πλέον τον περιμένουν και ως προπονητή.

Στην παρακάτω συνέντευξη μιλά και αναφέρεται σε όλα όσα τον αφορούν και έχουν σχέση με τον Ναυτικό Ομιλο…

Τι σημαίνει για σένα Ναυτικός Ομιλος Χανίων;

Για μένα ο Ναυτικός Ομιλος είναι ταυτισμένος με τον εαυτό μου και την οικογένεια μου. Κοιτώντας την ζωή μου στο παρελθόν αλλά και στο σήμερα οι μνήμες και τα συναισθήματα μου συμπεριλαμβάνουν σχεδόν πάντα και το σήμα του ΝΟΧ σε κάποια γωνιά τους. Μεγάλες χαρές, τεράστια περηφάνια, απίστευτη προσπάθεια… Ο Ναυτικός Ομιλος με τίμησε με την εμπιστοσύνη του αλλά και από την πλευρά μου πιστεύω ότι φάνηκα κάτι παραπάνω από αντάξιος της εμπιστοσύνης που μου έδειξε. Αν και υπήρξα δύσκολο παιδί ως νεαρός αθλητής, προπονητές όπως ο Νίκος Κοφός, ο Παναγιώτης Βερναδάκης και φυσικά ο Ηλίας Καλαμαρίδης κατάφεραν ν’ αναδείξουν τα θετικά μου στοιχεία και φυσικά να επιτευχθούν τα γνωστά αποτελέσματα.

Ποιες είναι οι ομορφότερες στιγμές που έχεις ζήσει και έχεις να θυμάσαι στον Ναυτικό Ομιλο;

Πρώτα απ’ όλα για μένα ιδιαίτερη αξία είχε και έχει το δέσιμο της ομάδας, μιας ομάδας που ακόμα και σήμερα παραμένει δεμένη με σπουδαίες φιλίες και μεταξύ μας κουμπαριές. Οσο και ν’ ακούγεται παράξενο οι αθλητικές επιτυχίες έρχονται μετά από τις ανθρώπινες σχέσεις. Τις αθλητικές διακρίσεις θα τις πω με τη χρονική σειρά και όχι με την σπουδαιότητα τους, διότι η καθεμία με “σημάδεψε”. Το 2004 ήταν η πρώτη μου συμμετοχή στην Εθνική, τα πρώτα 2 μετάλλια και τα επόμενα 4 πανελλήνια ρεκόρ μετά το πρώτο την προηγούμενη χρονιά. Το 2005 ήταν η διπλή συμμετοχή μου στην Εθνική νέων-νεανίδων και ανδρών-γυναικών. Στην κατηγορία νέων έγινα ο πρώτος Ελληνας που πέτυχα 5 μετάλλια στα 5 αγωνίσματα, στην ανδρών-γυναικών απλά συμμετείχα. Το 2008 μετά τη στρατιωτική μου θητεία όπου επέστρεψα με διάθεση αλλά δεν ανέμενα γρήγορη προσαρμογή, καταφέραμε μαζί με τον αδερφό μου Γιάννη, την ίδια ακριβώς ημέρα, χρυσή επιτυχία και οι δύο στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, ο καθένας στο αγώνισμα του. Βέβαια ο Γιάννης πέτυχε και παγκόσμιο ρεκόρ που το κάνει πολύ πιο ξεχωριστό! Η δεύτερη παγκόσμια νίκη μου ήταν το 2009 μετά από μια πολύ δύσκολη χρονιά για μένα και παρόλα αυτά κατάφερα να τερματίσω πίσω από τον Iταλό παγκόσμιο πρωταθλητή Stefano Figini με πολύ μικρή διαφορά. Το 2016 στο Βόλο είχα άλλη μία παγκόσμια νίκη όπου ήταν έκπληξη για όλους αφού κατάφερα να ανατρέψω τα δεδομένα της εποχής. Ιδιαίτερα τιμητική για μένα ήταν η συμμετοχή μου στα World Games που φιλοξενήθηκαν το 2022 στη μαγική πόλη του Μπέρμιγχαμ της Αλαμπάμα των ΗΠΑ.

Ποιοι είναι οι στόχοι σου μέσα από τον Ναυτικό Ομιλο και τον αθλητισμό γενικά από εδώ και πέρα;

Οι στόχοι μου μέσα από τον Ναυτικό Ομιλο από εδώ και πέρα είναι να μπορέσω να μεταλαμπαδεύσω ό,τι γνώσεις έχω λάβει από την σχολή μου των ΤΕΦΑΑ του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης αλλά και από την εμπειρία μου σαν αθλητής. Ενας όχι και τόσο εύκολος στόχος γιατί όσο καλή πρόθεση και αν υπάρχει από την πλευρά των προπονητών οι εγκαταστάσεις όχι απλά δεν βοηθάνε αλλά συχνά δημιουργούν και προβλήματα.

Πώς βλέπεις την προοπτική της ανακατασκευής του κολυμβητηρίου και πόσο πιστεύεις ότι είναι αναγκαία η αλλαγή του;

Για την ανακατασκευή, δεν μπορώ να πω ότι είμαι ιδιαίτερα αισιόδοξος, παρόλο που οι μακέτες που παρουσιάστηκαν είναι εντυπωσιακές. Πάντα υπάρχει μια δυσπιστία σε ό,τι αφορά τα δημόσια έργα. Ισως το ότι έχουμε ακούσει πολλά όλα αυτά τα χρόνια και τελικά κολυμπάμε στις χειρότερες εγκαταστάσεις της χώρας μας έχει κάνει ακόμα πιο επιφυλακτικούς. Μακάρι να μη δικαιωθούμε για την αμφιβολία μας και η πολιτεία ν’ αποδείξει εμπράκτως προσφέροντας στην πόλη μας ένα κολυμβητήριο που της αξίζει ότι εκτιμά και σέβεται τις προσπάθειες μας.
Οι πισίνες δεν φτάνουν ούτε για στοιχειώδη προπόνηση και φυσικά οι εγκαταστάσεις δεν βοηθούν στη διεκδίκηση διοργανώσεων, αν όμως οι μακέτες γίνουν πράξη εμείς θα συνεχίσουμε ν’ αποδεικνύουμε ότι μας αξίζει η προσοχή της πολιτείας.

Τι άλλο ονειρεύεσαι να πετύχεις μέσα από το άθλημα που ασχολείσαι;

Ονειρεύομαι… Να καταφέρω οι αθλητές μου ως προπονητής να έχουν ακόμη μεγαλύτερες επιτυχίες απ’ ό,τι είχα προσωπικά ως αθλητής, να καταφέρω να τους μεταφέρω τις εμπειρίες μου ώστε να τις αξιοποιήσουν και να πετύχουν ακόμη υψηλότερους στόχους. Θέλω να έχω τον χώρο και τον χρόνο ώστε να πετύχουμε την προσέλκυση αθλητών και αθλητριών που με καινοτόμες τακτικές θα κρατάμε σταθερά ισχυρό το κίνητρο της προσπάθειας.

Το τμήμα τεχνικής κολύμβησης θεωρείται διαχρονικά από τα κορυφαία στην Ελλάδα. Ποιο είναι το μυστικό, αν υπάρχει τέτοιο, για το ότι ο Ναυτικός Ομιλος έχει καταφέρει να βρίσκεται όλα αυτά τα χρόνια σ’ ένα τόσο υψηλό επίπεδο;

Μυστικό; Αν το πάθος και η αγάπη γι’ αυτό που κάνεις χαρακτηρίζεται μυστικό τότε αυτό είναι. Το τμήμα τεχνικής κολύμβησης δημιουργήθηκε με πρωτοβουλία του Ηλία Καλαμαρίδη σχεδόν ταυτόχρονα με τις πρώτες παρουσίες του αθλήματος στην χώρα μας. Από την πρώτη μέρα ο ΝΟΧ κατάφερε να πρωταγωνιστεί σε εθνικό επίπεδο και σύντομα ήρθαν και οι διεθνείς διακρίσεις. Οι διακρίσεις δημιούργησαν πρότυπα, συχνά πρότυπα παγκόσμιας εμβέλειας τα οποία προπονιόντουσαν μαζί με εκκολαπτόμενους πρωταθλητές. Οταν λοιπόν μικρά παιδάκια κολυμπάνε μαζί με ένα κομμάτι της ιστορίας του αθλήματος συνειδητοποιούν ότι τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο και παίρνουν δύναμη για να προσπαθούν περισσότερο και να ξεπερνάνε τον εαυτό τους. Η πρώτη λοιπόν γενιά προτύπων δημιούργησε δεύτερη ή δεύτερη τρίτη κλπ.

Πλέον ασχολείσαι και ως προπονητής, πώς είναι αυτή η εμπειρία, αλλά και τι σημαίνει για σένα Ηλίας Καλαμαρίδης;

Ασχολούμαι ως προπονητής από το 2010 στον ΑΣ Ατλαντας, μια ομάδα που με πρώτο εμπιστεύτηκε ως προπονητή. Ξεκίνησε με 3 άτομα και το άφησα με 14 το 2013 όπου ολοκλήρωσα τις σπουδές μου και επέστρεψα στη γενέτειρα πόλη μου. Σήμερα προπονώ τους νεότερους αθλητές του τμήματος, για εμένα είναι τεράστια ικανοποίηση να βλέπεις τα παιδιά να εξελίσσονται και να διαμορφώνονται ως αθλητές. Αυτή είναι και η μεγαλύτερη ικανοποίηση. Ο Ηλίας ήταν ένα πρότυπο προπονητή στην καριέρα μου ως αθλητής που καταφέραμε μαζί όλα όσα έχουμε ήδη αναφέρει. Η σχέση μας πλέον είναι σαν συνεργάτες, μια σχέση διαφορετική αλλά σίγουρα ουσιαστική. Προσπαθώ να αξιοποιήσω την τεράστια εμπειρία που μου μεταφέρει και να την συνδυάσω με τις δικές μου εμπειρίες και γνώσεις ως γυμναστής – προπονητής προκειμένου με καινοτομία να προσαρμοζόμαστε στην εξέλιξη του αθλήματος.

ΠΗΓΗ: ΝΟΧ