Τρία χρόνια χωρίς τον Φώντα ΜΑΣ

Το ημερολόγιο έγραφε 18 Σεπτεμβρίου 2020. Μια αποφράδα ημέρα στην ιστορία του ελληνικού πόλο. Τρία χρόνια πριν, σαν σήμερα, έφυγε από την ζωή, σε ηλικία μόλις 60 ετών, ο Φώντας ΜΟΥΔΑΤΣΙΟΣ.

Ποιος ήταν ο Φώντας;

Ήταν αθλητής του Παναθηναϊκού και του Εθνικού, διατέλεσε ομοσπονδιακός προπονητής στην γυναικεία υδατοσφαίριση (Εθνική Γυναικών), προπονητής του ΑΝΟ Γλυφάδας με τον οποίο κατέκτησε το Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης Γυναικών το 2000 και του Ολυμπιακού, ήταν σύζυγος της ολυμπιονίκου Δήμητρας Ασιλιάν και πατέρας ενός παιδιού, της Μαριτίνας.

Έφυγε από καρδιά την Παρασκευή 18 Σεπτεμβρίου και είχε προκαλέσει σοκ η απώλειά του στο χώρο της ελληνικής υδατοσφαίρισης και του ελληνικού αθλητισμού γενικότερα. Ο Φώντας ήταν ένας μοναδικός άνθρωπος. Είχε μόνο φίλους. Κυριολεκτούμε! Αδαμάντινος χαρακτήρας, με το χαμόγελο στα χείλη σε καθημερινή βάση.

Την Παρασκευή 18/9/20 έφυγε από το εξοχικό σπίτι της οικογένειας στο Αλεποχώρι. Άφησε πίσω την Δήμητρα και την μικρή Μαριτίνα που έκαναν διακοπές. Επέστρεψε στην Αθήνα, στο Παγκράτι, προκειμένου να υπηρετήσει τις ανάγκες ενός πρακτορείου ΟΠΑΠ που διέθετε. Πριν πάει στην δουλειά του, μετέβη στο σπίτι. Το απόγευμα τηλεφώνησε στην Δήμητρα σε άθλια κατάσταση.

«Δεν έβγαινε η φωνή του» λέει η σύζυγός του. «Δήμητρα δεν είμαι καλά», της είπε. Έφυγε από τη ζωή μέσα σε λίγα λεπτά. Ήταν ένας κεραυνός που κατέστρεψε την οικογένεια του ελληνικού πόλο και έκαψε την καρδιά της Δήμητρας και των αγαπημένων προσώπων του!

Στο pisina.net εκφράζεται σήμερα ο άνθρωπος της ζωής του, η αγάπη και ο έρωτάς του. Η Δήμητρα Ασιλιάν, περήφανη και τυχερή που έζησε 25 χρόνια με τον Φώντα, μας περιγράφει τον άνθρωπο Μουδάτσιο: «Τρία χρόνια δύσκολα γεμάτα νοσταλγία, αναμνήσεις και ένα μεγάλο κενό. Μας λείπεις κάθε μέρα αλλά η σκέψη μας ελπίζω να σε συντροφεύει».

Η Δήμητρα έχει καθημερινά μπροστά της τον Φώντα. Η πεντάχρονη Μαριτίνα είναι ίδια ο πατέρας της. «Το μεγαλύτερο δώρο της ζωής μου. Τρομερό! Η μικρή είναι αντίγραφο του Φώντα. Η συνέχεια του! Θα μου τον θυμίζει κάθε μέρα που περνά. Ξεψυχούσε ο Φώντας για το παιδί! Δεν πρόλαβε να το χαρεί». Η Δήμητρα προσπαθεί να συνέλθει από την καταιγίδα. Να σταθεί στα πόδια της. Δεν είναι εύκολο!

«Για μένα ήταν μια τεράστια απώλεια! Τον πρώτο καιρό δεν υπήρχα. Ήταν κεραυνός. Δεν μας δόθηκε ο χρόνος να δούμε το πρόβλημα! Ήταν ξαφνικό».

Ποιους ανθρώπους από τον χώρο μας εκτιμούσε ο Φώντας και γιατί; «Ακέραιους χαρακτήρες, αυτούς εκτιμούσε ο Φώντας» συμπληρώνει η Δήμητρα.

Ποιες ήταν οι αδυναμίες του ως άνθρωπος; Τα θέλω του; Τα χόμπι του; «Το άγχος ήταν η αδυναμία του. Αγχωτικός. Παντού και πάντα! Τα θέλω και τα χόμπι του; Ο Ελεύθερος χρόνος, το Φαγητό, οι Διακοπές, το Κολυμπι, το Περπάτημα».

Ποιοι άνθρωποι του χώρου δεν τον ξέχασαν και είναι πάντα δίπλα στην Δήμητρα και το παιδί του; «Όλοι στην αρχή ήταν κοντά μου! Η Καθημερινότητα όμως είναι δύσκολη για όλους! Το ξέρω και το δικαιολογώ. Ο Γέμελος είναι πάντα δίπλα μου».

Φώντα μας άφησες νωρίς. Μακάρι να έχουμε την ευκαιρία να σε μνημονεύουμε.

Pisina.net